ต่ำ ๑ หมายถึง ว. ตรงข้ามกับสูง, มีระดับด้อยหรือน้อยกว่าปรกติเช่น ความดันโลหิตตํ่า.
ก. น้อยใจ, เสียใจ, ใช้คู่กับ น้อยเนื้อ เป็น น้อยเนื้อตํ่าใจ.
ว. เลวทราม.
(โบ) ก. ถ่อมตน.
ว. มีฐานะความเป็นอยู่หรือตําแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน.
ว. น้อยที่สุด เช่น ตัวเลขต่ำสุด คะแนนนิยมต่ำสุด.
(ถิ่น–อีสาน) ก. ทอ เช่น ต่ำหูก.
น. เรื่องแสดงกิจการอันมีมาแล้วแต่ปางหลัง, เรื่องราวนมนานที่เล่ากันสืบ ๆ มา, เช่น ตํานานพุทธเจดีย์สยาม; เรียกพระปริตรบทหนึ่ง ๆ ว่า ตํานาน ในคําว่าเจ็ดตํานาน สิบสองตํานาน.